Grupa VI
Psy gończe i rasy pokrewne, posokowce
Wzrost - idealna wysokość psów - 35 cm, dopuszczalna 32-38 cm; idealna wysokość suk - 33 cm, dopuszczalna 30-36 cm
Masa ciała - 15 kg
Szata - szorstka, prosta, przylegająca do ciała; na głowie, uszach i dolnej powierzchni kończyn włos krótszy; na szyi, grzbiecie i tylnej części ud włos dłuższy; na podbrzuszu - krzaczasty, ale nie falisty (fokowaty)
Umaszczenie - czarno- lub złoto-białe; białe znaki powinny występować na kufie, szyi, klatce piersiowej, końcu ogona i stopach;
dozwolone wszystkie barwy z białymi znaczeniami; niedopuszczalne umaszczenie całe białe i brązowowątrobiane
POCHODZENIE RASY: SZWECJA
Inne nazwy: Jamnikoogar szwedzki, Swedish Dachsbracker
Rasa powstała w XX wieku w wyniku skrzyżowania jamnikoogarów westfalskich i duńskich. Obecnie jest bardzo popularna w Kanadzie.
Za jego bezpośredniego przodka uważają zgodnie jamnikogończego westfalskiego (Westphalian Dachsbracke).
Ich pierwotnym przeznaczeniem było tropienie jeleni. Obecnie częściej używane bywają do tropienia i napędzania myśliwemu lisów i zajęcy. Czynią to jak wszystkie gończe pracujące indywidualnie, a nie w większych czy mniejszych złajach, przez uporczywą pogoń za zwierzem, naciskanie na niego, a nawet osaczanie. Podczas gonu grają dźwięcznym, głośnym głosem, słyszalnym z dużych odległości. Bywają również używane do polowania na dziki. Miewają kłopoty z grubszą pokrywą śnieżną. Cenione za wyśmienity wiatr dolny, pasję, wytrwałość i odwagę.
Pies czujny i łatwy do ułożenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz