Grupa X
Charty (grupa o jednorodnym pochodzeniu - w większości duże psy gończe kierujące się w pogoni wzrokiem, a nie węchem)
Wzrost - pies 66-72 cm, suka 61-68 cm
Masa ciała - ok 24 kg
Szata - włos bardzo krótki, zwarty, delikatny
Umaszczenie - odejmuje wszystkie odcienie piaskowego, pies może mieć czarną kufę i jej oprawę oraz umaszczenie pręgowanie i piaskowe z czarnym płaszczem
dyskwalifikuje się psy z plamami depigmentacji, bielą na kończynach
za wadę uznawane są niewielkie białe znaczenia na przedpiersiu
POCHODZENIE RASY: MAROKO
Dokładne początki rasy nie są znane. Sloughi najprawdopodobniej wywodzą się od psów ze starożytnego Egiptu. Ich płaskorzeźby można znaleźć w grobowcu Tutenchamona. Historia tych psów sięga 8-7 tys. lat p.n.e. - wtedy Egipcjanie hodowali charty, które służyły do polowań. Te wraz z Berberami, Beduinami wędrowały po całej północnej Afryce. Były cenione na równi z końmi arabskimi. Tylko sloughi jako jedyne z psów mogły przebywać w namiotach.Były tak cenne, że kobiety pomagały wykarmić suce szczeniaki, a gdy pies kończył życie, przeżywano to tak, jakby odszedł człowiek. Rasa ta trafiła do Europy dość późno, bo na początku XX wieku w związku z polityką kolonizacyjną Francji. W latach 70 XX w. trafiły do Europy charty afrykańskie azawakhi, które następnie przez pewien czas były oceniane w jednym ringu ze sloughi. Niestety niektórzy hodowcy krzyżowali te dwie rasy, co wywarło niekorzystny wpływ na obie rasy. Głównie niemieccy kynolodzy sprzeciwiali się tendencjom krzyżowania sloughi i azawakha i hodowali sloughi w czystości rasy.
Pies o smukłej sylwetce, dobrze umięśniony, wygląda bardzo elegancko, ma nieco smutne, nostalgiczne spojrzenie
Charty arabskie są towarzyskie, ale są to psy jednego pana. Lubią bawić się ze swoim właścicielem, cieszą się z jego zainteresowania, choć nie narzucają się zanadto. Gdy pies jest dobrze socjalizowany, nie zwraca nadmiernej uwagi na gości, jednak odczytując z zachowania właściciela pozytywne odczucia wobec przybywających, nierzadko przyłącza się do ich witania. Niektórzy mówią, że sloughi to ,,taki większy orientalny whippet’’. Psy te cechuje nadzwyczajna mimika pyska. Potrafią się uśmiechać unosząc górne wargi. W wychowaniu sloughi trzeba być konsekwentnym. Sloughi nie mają zwyczaju znikać z pola widzenia właściciela w czasie spacerów. Charty arabskie szczekają dość dużo jak na charty, np. gdy chcą namówić właściciela na spacer, zabawę, itp. Sloughi mają instynkt terytorialny, niektóre z nich potrafią świetnie stróżować posesję.
Pierwotnie psy tej rasy służyły do polowania na gazele, antylopy, szakale, zające i inne zwierzęta. Podczas polowania posługują się głównie wzrokiem, ale jako nieliczne z chartów, także węchem, choć w mniejszym stopniu. Obecnie są to psy przede wszystkim do towarzystwa, ale w krajach arabskich wciąż się z nimi poluje. Mogą one brać udział w wyścigach chartów i coursingach.
Sloughi jest rasą bardzo zdrową. Zdarzają się urazy, takie jak naderwanie ścięgien, złamanie lub wyrwanie pazura, co jest związane z aktywnością tych psów. Postępującego zaniku siatkówki (PRA) u sloughi w Europie prawie w ogóle się nie spotyka, ze względu na badania przesiewowe, które wdrożono we współpracy z Uniwersytetem w Bochum, zanim rasa stała się popularna w Niemczech. Osobniki obciążone wadami genetycznymi wynikłymi z krewniaczych krzyżowań prawie w ogóle się nie zdarzają. Ze względu na niemal całkowity brak warstwy tłuszczu pies ten może bardzo szybko marznąć. Pielęgnacja sloughi jest bardzo prosta. Pies ten prawie nie linieje. Wystarczy go od czasu do czasu przetrzeć zwilżoną ściereczką albo kawałkiem irchy.
Sloughi to rasa, która nigdy nie była i nie jest popularna w naszym kraju. W Polsce były tylko dwa mioty psów tej rasy, a obecnie w Związku Kynologicznym w Polsce są zarejestrowane jedynie dwa charty arabskie. Oprócz nich są jeszcze w kraju dwa niezarejestrowane okazy. W Polsce funkcjonuje jedna hodowla psów tej rasy.
Czy ktos zna jakies namiary na hodowle tych chartow ?
OdpowiedzUsuń