Grupa I
Owczarki i psy pasterskie (rasy zaganiające spokrewnione ze szpicami, rasy zaganiające pochodzące od kudłatych psów z Azji Środkowej, rasy nazywane strażnikami stad zaliczane do molosów typu górskiego)
Wzrost - pies 62-68 cm, suka 59-65cm
Masa ciała - 35-41 kg
Szata - obfita i lekko zwichrzona, ale nie wełnista, falista, ani kudłata; włos
okrywowy kędzierzawy, długości ok. 6 cm, lekko odstający od ciała,
podszerstek delikatny, miękki i zwarty;
na głowie występują charakterystyczne dla rasy obfite wąsy i broda, brwi utworzone przez rosnące do góry włosy dopełniają zarostu głowy
Umaszczenie - pręgowana we wszystkich odcieniach szarości, czarna lub płowa;
kolor czekoladowo-brązowy jest wadliwy
POCHODZENIE RASY: BELGIA/FRANCJA
Inne nazwy: Flandryjski pies zaganiający, Vlaamse koehond, Flanders Cattle Dog, Owczarek Flandryjski, Belgian Cattle Dog
Przodkami tej rasy były psy zaganiające żyjące we Flandrii. Na tamtych ziemiach znane były pod nazwą "vuilbaard" (tłumaczone jak brudna broda) lub "koehond" (pies do krów).Te brodate psy często spotykano pomiędzy Lys a wybrzeżem Morza Północnego. Pod względem wielkości były bardzo zróżnicowane, na przykład handlarze bydłem woleli psy mniejsze, bardziej pomocne w kłusownictwie. W 1910 roku na wystawie w Brukseli pojawiły się dwa osobniki tej rasy, a w 1922 został utworzony Klub Flandryjskich Psów Zaganiających. Po drugiej wojnie światowej okazało się, że aby rasa nie wyginęła trzeba było ją odtworzyć. Ocalałe osobniki zachowane w Antwerpii i Holandii krzyżowano z owczarkami pikardyjskimi.
Bouvier des Flandres to pies o masywnej i krępej sylwetce. Z wyglądu przypomina sznaucera olbrzymiego.
Czujne, aktywne, pojętne, nieufne wobec obcych, czasem uparte. Spokojne i posłuszne. Zrównoważone, dobrze zachowujące się w stosunku do dzieci, cierpliwe. Żywiołowe. Bardzo inteligentne. Przywiązane do rodziny.
Dawniej używane był do pędzenia bydła i ciągnięcia wózków z mlekiem, obecnie jest to pies obronny i stróżujący.
Pielęgnacja wymaga konsekwencji, pies powinien być czesany raz w tygodniu (można też raz na 2 tygodnie, bądź rzadziej, ale wtedy wymaga to więcej czasu) oraz trymowania bądź strzyżenia raz na 3-6 miesięcy w zależności od tego jaką długośc włosa chcemy utrzymać. Jeżeli pies nie jest wystawiany warto golić psa na krótko. Nie znosi wtedy patyczków i nasion w sierści do domu i nie jest mu tak gorąco. Jeżeli jednak mamy zacięcie wystawcy, włos powinien być odpowiedniej długości tak, żeby można przy strzyżeniu psa "uformować". Wtedy należy go częściej czesać narzędziami nie wyrywającymi podszerstka, a jednocześnie skutecznie rozczesującymi kołtuny. Psy z jaśniejszą sierścią (siwa, szara) szybciej się kołtunią i filcują niż pies z czarnym włosem. Dodatkowo jeżeli pies je suchą karmę, raz na kilka dni trzeba umyć mu brodę. Jeżeli je coś innego niż suchą (gotowane samodzielnie bądź inne) trzeba psu myć brodę codziennie. Inaczej broda będzie miała przykry zapach oraz będzie brudna i tłusta.
PIELĘGNACJA SIERŚCI - 7/10
SPACERY - 8/10
ŻYCIE W MIEŚCIE - 3/10
CZĘSTE CHOROBY:
- skręt żołądka
- dysplazja stawu biodrowego
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz