Głowa jest wydłużona o prostym profilu. Wszelkie załamania tej linii dyskwalifikują kota przy ocenie. Czoło powinno być lekko spłaszczone a pyszczek silny. Duże uszy ustawione są wysoko na głowie. Oczy nie są duże, ale ich owal jest ostry. Dopuszczalne kolory oczu to zielonozłote lub niebieskie u kotów z oznaczeniami.
Czasami ledwo widoczna sierść Peterbalda może być poskręcana i przypominać sierść reksów, ale zdarza się to tylko na głowie, szyi i górnej części tułowia. Cecha ta występuje tylko u kotów dorosłych, po ukończeniu półtora, dwóch lat. Kocury są wyraźnie większe od kotek.
Rasę wyhodowano w Rosji, w St. Petersburgu, w hodowli kotów orientalnych w 1994 roku. Jak podkreślają amerykańscy hodowcy kotów, poza kotami syberyjskimi, niebieskimi i mocną wódką, jest to najlepszy rosyjski produkt. Ciekawostką niech będzie fakt, że rasa ta nie jest lubiana i hodowana w Moskwie. Mimo dużego podobieństwa Peterbalda do Sfinksa, są to zupełnie inne rasy, gdyż badania genetyczne potwierdziły, że brak owłosienia wywołany jest u tych ras przez zupełnie inne geny. Brak owłosienia u Peterbalda jest wywołany przez ten sam gen co u Sfinksa Dońskiego, ale koty te wyraźnie różnią się budową ciała.
Inne źródła wywodzą Peterbalda jako wynik skrzyżowania Sfinksa Dońskiego (Don-Sphynx) ze Sfinksem (kanadyjskim). Taką wersję potwierdza litewski sędzia międzynarodowy (WCF) pan Ivaras Plepis, prezydent Lietuvos Kaciu Megeju Klubas w Wilnie.
Peterbald jest rasą unikalną i uznała je TICA ,WCF i od 2007 roku Fife
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz