Australia jest kontynentem pozbawionym swoich naturalnych kotów. Wszystkie koty, które znalazły się na tym kontynencie, przybyły tam wraz z kolonizatorami z Europy i Azji. Australijczycy, przejawiający tendencje do skracania przydługich nazw, swojego Australijskiego Mista przemianowali na OzMist - zawsze to krócej i bardziej tajemniczo...
Rasę tą wyhodowała mieszkanka Sydney, Dr Truda Straede w 1976 roku. Na początku lat 80. zarejestrowała rasę w Royal Agricultural Society Cat Control w Nowej Południowej Walii i w roku 1986 koty Australian Mist uzyskały możliwość uczestnictwa w wystawach i zdobywania tytułów. Pierwszy tytuł czempiona uzyskała kotka Nintu Dardanos w 1988 roku. W roku 1989 koty Australian Mist umieszczono w publikacji opisującej największe osiągnięcia Australii.
Genetycznie australijskie koty spokrewnione są z kotami Burmańskimi (50%),Abisyńskimi (25%) i krótkowłosymi kotami domowymi (25%). Po kotach burmańskich Misty odziedziczyły wielkość, budowę i temperament. Koty abisyńskie przekazały drobne plamki na futerku a nierasowe koty domowe żywotność i przywiązanie do człowieka.
Australian Mist jest więc kotem o umiarkowanej wielkości, okrągłej główce z dużymi uszami i oczami. Futerko Mista jest krótkie i sprężyste. Ogon dosyć gruby, mięsisty. Dopuszcza się wszystkie odmiany barwne, ale najczęściej spotykane kolory futerka to: ciemnobrązowy, czekoladowy, niebieski, lilowy, złocisty. Oczy duże i ekspresywne są we wszystkich odcieniach koloru zielonego. Niepożądane dla tej rasy są wszelkie ekstremalne odchylenia w budowie. Są to zgodne koty lubiące żyć w małych grupkach zawierających także kastraty młodzież i koty innych ras. Australijskie kotki są wspaniałymi i opiekuńczymi matkami.
Wadami dyskwalifikującymi dla tej rasy są oczy złote, pomarańczowe i bursztynowe, białe końcówki łap oraz delikatna budowa kości. Koty niebieskookie, choć dopuszczane do wystaw, są oceniane niżej.
Rozłam wśród hodowców tej ulubionej w Australii rasy nastąpił w lipcu 1998 roku, kiedy to zdziwionym miłośnikom kotów zaprezentowano Misty mające na futerku, zamiast małych plamek, podłużne pasy układające się w marmurkowaty wzór. Od tej pory tradycyjne australijskie Misty nazywane są Spotted Mist a nową, marmurkowatą odmianę nazwano Marbled Mist. Aktualnie czynione są starania o uznanie obu odmian za odrębne rasy. Oba koty zawdzięczają swój niepowtarzalny wzór na futerku działaniu podwójnemu recesywnemu genowi.
Te popularne i lubiane w Australii koty są jeszcze mało znane i nie są szerzej rozpowszechnione poza Australią. Warto także dodać, iż mało jest prawdopodobne, by na tym kontynencie wyhodowano w przyszłości jeszcze jakąś inną rasę. Problem polega na tym, że przywóz jakiegokolwiek kota do Australii związany jest z półroczną kwarantanną zwierzęcia w wyspecjalizowanej klinice, a koszt kwarantanny wynosi nawet do 9000 (dziewęć tysięcy) Dolarów i zależy od kraju, z jakiego sprowadzono kota.
Rasę tą wyhodowała mieszkanka Sydney, Dr Truda Straede w 1976 roku. Na początku lat 80. zarejestrowała rasę w Royal Agricultural Society Cat Control w Nowej Południowej Walii i w roku 1986 koty Australian Mist uzyskały możliwość uczestnictwa w wystawach i zdobywania tytułów. Pierwszy tytuł czempiona uzyskała kotka Nintu Dardanos w 1988 roku. W roku 1989 koty Australian Mist umieszczono w publikacji opisującej największe osiągnięcia Australii.
Genetycznie australijskie koty spokrewnione są z kotami Burmańskimi (50%),Abisyńskimi (25%) i krótkowłosymi kotami domowymi (25%). Po kotach burmańskich Misty odziedziczyły wielkość, budowę i temperament. Koty abisyńskie przekazały drobne plamki na futerku a nierasowe koty domowe żywotność i przywiązanie do człowieka.
Australian Mist jest więc kotem o umiarkowanej wielkości, okrągłej główce z dużymi uszami i oczami. Futerko Mista jest krótkie i sprężyste. Ogon dosyć gruby, mięsisty. Dopuszcza się wszystkie odmiany barwne, ale najczęściej spotykane kolory futerka to: ciemnobrązowy, czekoladowy, niebieski, lilowy, złocisty. Oczy duże i ekspresywne są we wszystkich odcieniach koloru zielonego. Niepożądane dla tej rasy są wszelkie ekstremalne odchylenia w budowie. Są to zgodne koty lubiące żyć w małych grupkach zawierających także kastraty młodzież i koty innych ras. Australijskie kotki są wspaniałymi i opiekuńczymi matkami.
Wadami dyskwalifikującymi dla tej rasy są oczy złote, pomarańczowe i bursztynowe, białe końcówki łap oraz delikatna budowa kości. Koty niebieskookie, choć dopuszczane do wystaw, są oceniane niżej.
Rozłam wśród hodowców tej ulubionej w Australii rasy nastąpił w lipcu 1998 roku, kiedy to zdziwionym miłośnikom kotów zaprezentowano Misty mające na futerku, zamiast małych plamek, podłużne pasy układające się w marmurkowaty wzór. Od tej pory tradycyjne australijskie Misty nazywane są Spotted Mist a nową, marmurkowatą odmianę nazwano Marbled Mist. Aktualnie czynione są starania o uznanie obu odmian za odrębne rasy. Oba koty zawdzięczają swój niepowtarzalny wzór na futerku działaniu podwójnemu recesywnemu genowi.
Te popularne i lubiane w Australii koty są jeszcze mało znane i nie są szerzej rozpowszechnione poza Australią. Warto także dodać, iż mało jest prawdopodobne, by na tym kontynencie wyhodowano w przyszłości jeszcze jakąś inną rasę. Problem polega na tym, że przywóz jakiegokolwiek kota do Australii związany jest z półroczną kwarantanną zwierzęcia w wyspecjalizowanej klinice, a koszt kwarantanny wynosi nawet do 9000 (dziewęć tysięcy) Dolarów i zależy od kraju, z jakiego sprowadzono kota.
z lewej: Spotted Mist,
z prawej Marbled Mist
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz