sobota, 17 lipca 2010

Akita amerykańska

Cichy, a zarazem czujny pies.
Akita amerykańska, dawniej znana jako duży japoński pies, to jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpicy azjatyckich i ras pokrewnych.

Wywodzi się ona od japońskich akit, wywożonych po II wojnie światowej do USA.

Na poczatku XX wieku nazwą akita określano w Japoni 2 typy psów:
  • Matagi Akita - nieznacznie zmieniony pierwotny pies myśliwski,
  • Akita do walk - wyhodowana dla potrzeb walk psów krzyżówka Matagi Inu i ras głównie molosowatych.
Japoński wzorzec rasy pochodzi z 1938 roku. Postanowiono, by w hodowli unikać psów szczególnie masywnych, których wygląd sugerował domieszkę krwi molosów. W czasie II wojny światowej w Japoni wszystkie psy za wyjątkiem owczarków niemieckich podlegały konfiskacie (futra były potrzebne na mundury). Wówczas wielu miłośników rasy zaczęło krzyżować akity z owczarkami i tak powstała tzw. owczarko-akita. Oczywiście psy tej odmiany nie pasowały do japońskiego wzorca rasy.

Do USA trafiły akity ze wszystkich 3 odmian, niestosowano japońskiego wzorca eliminującego psy z domieszką genów molosów oraz owczarka niemieckiego, a w procesie hodowlanym uzyskano zupełnie nową rasę, nazwaną amerykańską akitą.
Pomiędzy rasami wystepują zasadnicze różnice: japońskie akity nie są tak masywne ani grubokościste jak amerykańskie, u japońskich akit dolna linia brzucha jest znacznie wyraźniej wcięta, stosunek długości pyska do mózgoczaszki wynosi: 1 do 1 dla japońskich, 2 do 3 dla amerykańskich wzorzec amerykański zezwala na wszystkie umaszczenia, zaś japońskie akity mogą być jedynie czerwone, białe lub pręgowane.

Rasa amerykańska została utworzona oficjalnie w 2000 r. Do końca 2005 r. rasa ta nazywana była "duży japoński pies", co było efektem protestu japońskich kynologów przeciw nazywaniu tych psów akitami. Od stycznia 2006 r. rasa ta powróciła w klasyfikacji FCI do grupy V, pod nazwą akita amerykańska. W USA japońskie i amerykańskie akity są oceniane na wystawach wspólnie.
Akita amerykańska, opis rasy
Akita amerykańska charakteryzuje się mocną budową i dużą masą ciała. Charakterystyczna dla tej rasy jest głowa o kształcie dwóch równobocznych trójkątów odwróconych i stykających się ze sobą podstawą.

Tak jak pisałam dopuszczalne są wszystkie typy umaszczenia tylko przy umaszczeniu pinto (łaciate) kolor powinien zajmować minimum 1/3 powierzchni bieli.

Akity to psy do towarzystwa, ich usposobienie jest z natury ciche, aczkolwiek czujne! Są bardzo nieufne wobec obcych. Ich temperament sprawia, że są to psy dość niezależne, przez co wymagają doświadczonego opiekuna.

Rasa ta popularna jest w Stanach Zjednoczonych i Japonii, ale na szczęście coraz większym zainteresowaniem zaczyna się też cieszyć w Polsce.

Akita z racji przynależności do grupy szpiców jest raczej wszechstronnym psem. Oprócz stróżowania jako ich głównego zadania pełnią funkcje psów pociągowych, towarzyszy polowań a nawet psów ratowniczych.

Akity mają dość mocno rozwinięty instynkt łowiecki. Jeśli wychowują się z innym zwierzęciem od małego to nic mu nie grozi, ale dla zwierząt spoza swojego stada mogą się okazać groźne!

Lubią towarzystwo właścicieli, ale nie są nachalne i nie domagają się nieustannych pieszczot - potrafią się zająć same sobą! Są to psy bardzo czyste( m.in. omijają kałuże ) a poza okresem intensywnego linienia (2 razy w roku) sierść ich nie wymaga olbrzymich nakładów pracy. Mimo obfitego futra nieźle znoszą nawet duże upały i świetnie czują się przy niskich temperaturach.

Są to psy bardzo inteligentne i można je wszechstronnie szkolić, jednak nie znoszą monotonni i wielokrotnego powtarzania tych samych ćwiczeń. Zrównoważony akita będzie opanowanym opiekunem nawet dość mocno rozbrykanych dzieci.

Amakita wcale nie musi mieszkać w domu z ogrodem! Mimo swoich rozmiarów, po odpowiedniej dawce ruchu i zajęcia, nadaje się również do mieszkania w bloku tym bardziej, że nie jest psem hałaśliwym.

Jak wybrać szczeniaka?

  • Zapoznać się z wzorcem i wszelkimi informacjami o rasie,
  • Zwrócić uwagę na rodziców i linie z której pochodzi szczenię,
  • Pojechać do hodowcy obejrzeć sukę i resztę szczeniaków,
  • Dobrzy hodowcy zawsze posłużą radą i szczegółowymi informacjami.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz