Akita

Dane ogólne
Długość życia: 12-15 lat
Pies wzrost: 64-70 cm
Pies waga: 30-40 kg
Suka wzrost: 58-64 cm
Suka waga: 22-30 cm

Opis rasy:

CHARAKTER i WYCHOWANIE 
Jeszcze bardziej niż wygląd akity zafascynować może jego charakter. Wiemy już ,ze był psem myśliwskim, że był także psem bojowym, że był obrońcą i stróżem z silnym instynktem terytorialnym i olbrzymią nieufnością do wszystkich istot spoza swojego stada. Wiemy także, że bardzo silnie przywiązuje się do swojej rodziny, szczególnie zaś do jednej osoby, której przewodnictwo potrafi bezwarunkowo zaakceptować .
Trudno opisać wszelkie meandry charakteru akity w paru zdaniach. Generalnie jest to pies, o którym można śmiało stwierdzić, iż jest warunkowo udomowionym wilkiem. Dlaczego? Otóż żadne najbardziej "aksamitne" warunki, trwające wiele lat nie przekreślą w akicie umiejętności przystosowawczych, umiejętności łowczych, czy instynktu ochrony swojego terytorium przed intruzami - akita spędzi kilka lat na życiu "kanapowym" a kiedy tylko nadarzy się okazja - zapoluje, choć nigdy tego dotąd nie zrobił (wiele dzikich zwierząt w niewoli zatraca instynkty łowcze, albo zatraca możliwości fizyczne i nie ma kondycji potrzebnej do upolowania zwierzęcia).
Akita zawsze będzie miał instynkt pilnowania swego terytorium. Jego terytorium to będzie także auto, czy jakiekolwiek miejsce, gdzie jego stado będzie przebywało choćby przez chwilę. Akita nie jest psem, który szczeka bez potrzeby, potrafi przyzwyczaić się do dużego ruchu przechodniów obok swojego podwórka, jednak jeśli jakaś osoba zwolni, zacznie się rozglądać lub czekając na kogoś chodzić tam i z powrotem, akita natychmiast zacznie go bacznie obserwować, wszelkie dla niego podejrzane czyjeś zachowanie obwieści szczekaniem.
Poza szczekaniem używa szerokiej gamy dźwięków, jest gadułą i dyskutantem, ale większość dźwięków, jakie używa akita na codzień jest zarezerwowana dla własnej rodziny i stada. Tylko akita potrafi ryczeć z radości wykonując przy tym swój taniec, potrzebne są mu przy tym jakieś akcesoria-może być to zabawka ,a jeśli nie ma takowej pod "pyskiem" to złapie cokolwiek: kapeć, skarpetkę, lub nawet listek czy maleńki kawałek papierka. ). Jest to jedna z najbardziej charakterystycznych cech Akity - jego taniec radości. Niesamowite, że wiele z akit nie potrafi wykonać tego rytuału "ryczącego tańca" przy obcych osobach. Akity mają jakby dwa oblicza: jedno dla swoich inne przy obcych.
Rzadko jest wylewny i wesoło witający obce osoby, jednak przy swoim panu, nienagannie zachowa się wobec każdego. Nie wolno zostawiać go sam na sam z naszymi gośćmi, gdyż natychmiast staje się szefem i kończy się jego tolerancja - przestaje być miłym psem i zazwyczaj zamienia wszystkich obecnych w "figury woskowe" do czasu powrotu właściciela. Znam parę takich relacji, zresztą sama tego doświadczyłam i zapewniam jest to jedno z najbardziej niesamowitych przeżyć - akita wtedy jest tak sugestywna i stanowcza, iż nie znam nikogo, kto by się odważył temu sprzeciwić.
Ponieważ dorosła akita to pies pokaźnych rozmiarów i z jeszcze większymi możliwościami niż jego wielkość na to wskazuje, musi być odpowiednio socjalizowana i szkolona w zakresie posłuszeństwa, tak by zawsze na przywołanie wracała, inaczej niemożliwe będzie w przyszłości spuszczanie akity ze smyczy. Ponieważ akity w swym charakterze mają silnie wpisany instynkt dominacji (niejako "wiedzą", że ten który rządzi ma najwięcej przywilejów, choć też i obowiązków) trzeba bardzo zdecydowanie i starannie uzyskać nad nim dominację i stać się mądrym i konsekwentnym przewodnikiem.
Akita bierze życie bardzo na serio, i bardzo je szanuje, tak swoje własne jak i tych, których kocha. Natomiast intruza, czy ofiarę łowów traktuje bezwzględnie i bez cienia litości. Hierarchia stada raz ustalona jest u akity święta, niemniej jednak w sytuacji zmiany stada hierarchia zaczyna być ustalana na nowo.
Akita doskonale odczytuje mowę ciała człowieka, czy zwierzęcia ,na którym skupi swą uwagę, można powiedzieć, że jest świetnym psychologiem i strategiem, co daje mu niesamowite wręcz możliwości przystosowawcze, potrafi obserwować czyjeś zachowanie i rozszyfrować czyjeś intencje.

Jako szczeniak akita jest ostrożny i musi się dokładnie zapoznawać z nowościami, zanim zacznie swobodnie zachowywać się w nowych sytuacjach, czy wobec nowo poznanych osób, czy innych zwierząt. W szczenięctwie pod okiem matki, czy w towarzystwie rodzeństwa, czy tez ludzkiego przewodnika uczy się bardzo szybko, dzięki wrodzonej ostrożności, a także dużej uwadze skupionej na nowościach i wielkiej wrażliwości na nieprzyjemne doznania. Zazwyczaj po jednej próbie zapamiętuje, co jest przyjemne i co się opłaca, a co nie. Trzeba z nim postępować bardzo stanowczo i zarazem delikatnie, karcenie trzeba ograniczyć do potargania za fałdę skóry na karku (podobnie, jak to czyni psia matka),można równocześnie z tym użyć słownej reprymendy, np. nie ruszaj i to wystarcza małemu akicie by więcej nie próbował np. brać do pyszczka i podgryzać niedozwolonych przedmiotów. Dobrze też zaraz po takim skarceniu dać mu jego zabawkę (akita powinien mieć liczne zabawki "akcesoria" i szybko nauczy się używać swoich rzeczy i nie będzie niszczył tych, które przynależą człowiekowi). W przyszłości wystarczy słowna reprymenda na jakieś niepożądane zachowanie wydana stanowczym głosem. Bardzo istotne jest by zdawać sobie sprawę, "czym skorupka za młodu..". Niedopuszczalne jest wieczne stosowanie do szczeniaka "ciućkania" i rozczulania się nad wszystkim i co chwilę żałowania pieska oraz nagradzania i wybuchów radości tylko na jego szczenięce zachowania. Od malca od akity już trzeba wiele wymagać, stawiać mu różne zadania i chwalić, kiedy je wykona dobrze.
Akita może być wspaniałym towarzyszem człowieka i przyjacielem całej rodziny, może wspaniale znosić towarzystwo obcych dla niego ludzi, naszych znajomych, a nawet tych, których dopiero poznajemy. Akita może zachowywać się bardzo dostojnie w towarzystwie obcych psów i nie zaczepiać ich do ataku, może zaprzyjaźnić się z wieloma innymi, obcymi mu nawet psami, może żyć w wielkiej komitywie z kotem, a także z wszystkimi zwierzakami, które odpowiednio mu przedstawimy, może być niezwykle tolerancyjny i delikatny wobec nawet malutkich dzieci, a z większymi bawić się bez uczynienia im krzywdy. Trzeba tylko umieć go dobrze wychować, a podstawą dobrego wychowania akity jest znać podstawy behawioryzmu i samemu umieć jasno, czytelnie przekazać akicie tę wiedzę.
Stosunek do dzieci - wszystko zależy od tego, czy w wczesnym szczenięctwie akita miał kontakt z dziećmi, no i jaki był to kontakt, także bardzo wiele zależy od rodziców dzieci, od ich zdolności wychowawczych. Ci, którzy umieją wychowywać konsekwentnie dziecko, będą także umieli wychować akitę i dobrze pokierować wzajemną relacją dziecko - akita. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że nie wolno zostawiać akity sam na sam z dziećmi i ich kolegami, gdyż większość dzieci akita traktuje niżej w hierarchii, będzie kochał "swoje" dzieci i będzie się nimi opiekował, a kolegów swoich podopiecznych może potraktować jak intruzów i stanowi dla nich potencjalne niebezpieczeństwo.
AKITA NIE JEST PSEM DLA KAŻDEGO
Należy zdawać sobie sprawę z tego, że tak dynamiczny w działaniu pies nie jest psem dla każdego. Właściciel musi wykazać się żelazną stanowczością, pewnością siebie, oraz logiką w postępowaniu. Być upartym o wiele bardziej niż akita, a czasem tak samo jak akita szybko i bezkompromisowo zareagować . Należy pamiętać, że akity doskonale poznają i "czują" intencje ludzi i potrafią rozszyfrować fałsz, pod przykrywką sympatii do nas i mogą taką osobę nawet próbować zaatakować. Proszę pamiętać, że akita nie pozna się na żartach obcych ludzi a zawłaszcza dzieci.
Trzeba zdawać sobie sprawę z możliwości akity , które są zapisane w jego instynktach, jest to pies niezwykle zwinny i nieustępliwy w walce i nie wolno zaniedbać jego wychowania i nie dopuszczać do sytuacji, w której akita "pokaże na co go stać". Jest psem "jednej akcji" ,pozornie leniwy i z umiarkowanym temperamentem, w momencie zagrożenia, czy rozochocony w zabawie lub łowach potrafi być niewiarygodnie zwinny i szybki, tak bardzo, że może wprawić w zdumienie każdego.
Akita zawsze będzie korzystał z okazji by zapolować, więc trzeba o tym pamiętać, by unikać zagrożenia dla dzikich , czy domowych zwierząt.
A nauczkę potrafią dać znacznie większemu od siebie intruzowi, który naruszy jego terytorium lub zrobi zamach na spokój jego rodziny.
RADY DLA KUPUJĄCEGO AKITĘ
Najpierw dokładnie przeanalizujmy, co wyżej, potem poznajmy różne hodowle, zainteresujmy się ,jak hodowca socjalizuje szczenięta, poznajmy rodziców szczenięcia, zażyczmy sobie małej eskapady z wybranym szczenięciem do pobliskiego miasteczka i zobaczmy jak się zachowuje, to wszystko jest ważne. Dowiedzmy się jak żywione są wszystkie akity w hodowli i najlepiej byśmy ich jak najwięcej zobaczyli, poznali, poobserwowali. Można poprosić hodowcę o zrobienie paru testów pod jego okiem, jak reagują na jedzonko, na siebie nawzajem itd. Podobnie powinny zachowywać się wszystkie dorosłe akity , które znajdują się w hodowli. Ważne jest też, by dokładnie zaznajomić się ze sposobem żywienia, bo kupując szczenię "kupujemy je z określonym sposobem żywienia" - i co ważne, jeśli widzimy wiele akit w danej hodowli i widzimy, iż są w świetnej kondycji , a także znamy ich wyniki wystawowe i jeśli wszystko wskazuje, że ten sposób żywienia jest sprawdzony, to nie zmieniajmy go pod wpływem rad innych właścicieli akit, czy pod wpływem weterynarza do którego pójdziemy zaszczepić naszego pupila.

Więcej informacji można znaleźć na stronie hodowli.

Jolanta Talaga hodowla “HALNE WZGÓRZE FCI”