Dlaczego decydujemy się na trzymanie kota?

Koty to zwierzęta pożyteczne.
Dawniej koty były niezbędne w walce z gryzoniami, stopniowo jednak zastępują je w tym coraz powszechniej stosowane pułapki i trutki. Nadal jednak koty trzymane są i otaczane opieką na wsi i w mieście, przede wszystkim w pomieszczeniach magazynowych i produkcyjnych, ale także w niektórych gaospodarstwach domowych, ze względu na swe zalety: stałą gotowość do działania niezawodność i nieszkodliwość.

 Koty to zwierzęta łatwo przywiązujące się
Jeśli człowiek odnosi się do kotów ze zrozumieniem, wzbudza to i pobudza u nich potrzebę kontaktu. Sympatia do człowieka może być niekiedy silniejsza, niż przywiązania do mieszkania, domu czy zagrody.

 Koty to zwierzęta godne miłości
Koty odpłacają ofiarowaną im uwagę i uczucie przyjaznymi gestami, delikatnym sposobem bycia i łaszenia się do swego pana. Często swoją mruczącą obecnością wypełniają samotne godziny człowieka.

 Koty to zwierzęta czyste

Odpowiednio ukierunkowany przez wychowanie instynkt oddawania i przysypawania odchodów w ustalonym miejscu sprawia, że kot jest idealnym współlokatorem. Potrzeba zachowania czystości skłania też, każdego kota do regularnego "mycia się" i tym samym dbałości o higienę.

 Koty to zwierzęta o małych wymaganiach
Koty wymagają odpowiednich warunków trzymania, ale ich potrzeby można zaspokoić łatwiej i taniej niż na przykład potrzeby psa.

 Koty to ssaki inteligentne
Mają one wrodzoną łatwość obserwowania i uczenia się. Cechy te rozwijają się szczególnie w przypadku ich współżycia z człowiekiem.

 Koty to piękne zwierzęta
Piękne są koty domowe - europejskie koty krótkowłose z całą różnorodnością barwy i rysunku futerka. Coraz piękniejsze zaś są koty rozmaitych ras i odmian barwnych. Również zwykły kot domowy, nieznanego pochodzenia i bez wybranych przez hodowcę przodków, odznacza się urodą. Wyróżniają go : jedwabiście miękkie i połyskujące futerko, duże, pełne wyrazu oczy, sprężystość i elegancję ruchów, wreszcie ukryta siła i temperament połączone z wdziękiem. Udomowiony "kiciuś" zachował bowiem charakterystyczne cechy i sposoby zachowania swych dziko żyjących przodków.